قبل از بیهوشی مدرن، پزشکان چگونه عمل جراحی انجام می دهند؟ – زومیت

در سال 1811، فرانسیس برنی، رماننویس انگلیسی بدون بیهوشی تحت عمل ماستکتومی قرار گرفت (عمل جراحی برداشتن بافت پستان که معمولا بهمنظور درمان سرطان انجام می شود) او در نامه هایی که پس از عمل برای خواهرش، بهخاطر میآورد:. عمل بریدن در حال انجام بود، بیوقفه فریاد میزدم.عمل عذابآور و دردناکی بود.

عمل برنی در دورانی انجام می شود که جراحی بیهوشی هنوز در مراحل اولیه بود و گزینه های محدودی که وجود داشت، می توان غیر قابل اعتماد و نمونه خطرناک باشد تونی وداسمیت، استاد بازنشسته بیهوشی در دانشگاه دانشی اسلند گفت:. «روایت های تاریخی مانند برنی نشان می دهد. که پیش از بیهوشی، جراحی چقدر دردناک بود.»

در واقع، با چنین ترسناکی مواجه می شود و مانند کابوس خواهد بود.

بسیاری از افراد در مقطعی از زندگی خود این داروها را دریافت خواهند کرد: بیحسی موضعی تا بیحسی لثه ها در مطب دندانپزشک، اپیدورال (تزریق دارو در فضای اطراف کانال نخاعی) در جریان زایمان یا بیهوشی عمومی برای ایجاد خواب مشکوک که پزشکان لوزه ها را خارج می کنند. .

اما قبل از ابداع بیهوشی، پزشکان چگونه عمل جراحی انجام می دهند؟

درد در طول اعصار

یهیههشی که امرزز یشیشیشاسیسی، اختراع سسیت، ,یییی اسس، اماققهها هههنبال سکیسکی برد ششی بوههایی.

گزارشهایی از دهه 1100 از وجود پزشکانی که اسفنجهای آغشته به تریاک و آب ریشه گیاه انسان را برای ایجاد خوابآلودگی بهمنظور آماده سازی برای عمل جراحی و کاهش درد پس از عمل، روی بیماران به کار میبردند.

اگر به عقبتر برگردیم، در دستنوشته هایی که از دوران رومی به قرون وسطی رسیده است، دستور تهیه مخلوط آرامبخشی به نام دواله (dwale) توصیف شده است. آب ریشه گیاهنما، شوکران زهرآلود و سرکه ساخته میشد، به صورت دم کرده مورد استفاده قرار می‌گرفت تا پزشکان بدن بیمار را می‌بریدند، او در حالت خواب باشد.

از دهه 1600 به بعد در اروپا، تریاک و شربت تریاک (تریاک حل شده در الکل) به مسکنهای رایج تبدیل شدند. برای مثال، شوکران زهرآلود می تواند کشنده باشد و تریاک و شربت تریاک می تواند مورد نیاز باشد.

تصویری از جراحی قرون وسطی که توسط هانس هلباین پسر در قرن شانزدهم کشیده شده اس

بررسی این چشمانداز پزشکی بیرحم، زمانی که جراحان مجبور بودند جراحیهای تهاجمی را انجام دهند، چندین معقولترین روشی که به کار میبردند، این بود که تا بتواند سریع و دقیق باشد.

اما سرعت و دقت جراحان را محدود به جراحی هایی می کند که پیچیدگی آنها کمتر بود. مناطق کمتر از امروز رواج به دلیل این موضوع، هم مهارت مورد نیاز و هم خطرها همراه با چنین جراحی هایی و هم درد شدید و غیرقابل کنترلی بود که این رویه ها به همراه وایلداسم گفت:. آن‌ها وجود نداشت.»

.. به گفته وایلداسمیت، دندانپزشکی یکی از معدود انواع جراحی هایی که در این دوره نسبتا رایج بود، زیرا درد و خطر همراه با آن کمتر از جراحی های جدی تر بود که بیماران نیز برای انجام این عمل ها اشتیاقی نداشتند وایلداسمیت گفت: «سعی کنید خود را انجام دهید. را در آن موقعیت قرار دهید.

روشهای مشکوک

روشهای جراحان بهدنبال روشهای برای انجام کار خود بودند، روشهای غیرعادیتری ظاهر شدند.این تکنیک شامل فشردن شریانها بود.

تکنیک اول احتمالاً به یونان باستان برمی گردد پزشکان یونان باستان شریانهای گردن را «کاروتید» مینامیدند که کلمه ای با ریشه یونانی بهمعنای گفت: «بیهوش کردن» است وایلدسمیت:. باعث بیهوشی می شود »اگرچه، احتمالاً این روش به دلیل استفاده از قرار نمی گیرد و دلیلی هم دارد وایلداسمیت گفت:.. «کسی که امروز این روش بسیار پرخطر را امتحان کند، به احتمال زیاد بهعنوان قاتل کارش به دادگاه میکشد ».

در سال 1784، جراح بریتانیایی به نام جان هانتر فشردن اعصاب را با استفاده از شریانبند روی اندام بیمار برای ایجاد بیحسی آزمایش کرد که این روش کارگر بود: هانتر اندام را قطع کرد و ظاهرا بیمار دردی احساس نکرد.

این باور شبهعلمی عناصر هیپنوتیزم را با این تئوریها ترکیب می کند که سیالی در بدن انسانها وجود دارد مانند میدان نیرو که می توان آن را با آهنربا دستکاری کرد. سسسر، عققق بود که ککترل ایی ایی انطافپذیفپذی یییواند یییاران ایق حیات قآار ج که طی آآ درد ججاحی حیآ حسا احساس کککند.

تا اواسط دهه 1800، مسمريسم به نقاط اروپا و به هند گسترش يافته بود و جراحان از آن براي جراحي بيماري استفاده مي كردند. گزاشش شش یییارای یگکه اییه ححار یگیگیگفند نقای احساس نیکیکیکداطیسی چچان غ یجش کهچچیی یییاسسان واب غغاطیسی طیسیگند ناطق طقیگیگ أسیسأسیس شش.

.اما جراحان شروع به زیر سوال بردن این روشها کردند و طرفداران آنها را به گمراه کردن مردم کردند و درنهایت، خواب مغناطیسی از اعتبار افتاد این امر زمینه را برای کاندیدای جدید و امیدوارکنندهتری برای تسکین درد و آرامبخشی آماده کرد: مجموعه ای از گازهای قابل تحمل. استنشاق که سرانجام آغازگر عصر جدید بیهوشی شدند.

ابزار جراحی قرون وسطی.جراحی که بدون بیهوشی انجام می‌شود، بسیار دردناک و خطرناک بود.

از شبه علم تا بیهوشی مدرن

در اواسط دهه 1800، تحقیقات و جراحان بالینی از ترکیب آلی خوشبویی به نام اترمند شدند. روی این ماده اسرارآمیز کشف کردند که می‌توانستند را بیهوش کند.

چند صد سال بعد، جراحان در زمینه کاربرد اتر در کار خود بازاندیشی انجام دادند. پس از آن در سال 1848، حراجان ثابت کردند که به نام کلروفرم می تواند با موفقیت درد را هنگام انجام دهد. زایمان و جراحی های دیگر کاهش دهد.

اتر و کلروفرم مواد بیهوش‌کننده اولیه بودند.

اتر و کلروفرم به جراحان کنترل روی وضعیت بیماران انجام می شود، زیرا با کنترل بیمار و فرستادن آنها به خواب، زمان بیشتری را انجام می دهند و می توانند آن را با دقت انجام دهند.

با گذشت زمان، این کارها انجام عمل های جراحی پیچیده تر را امکان پذیر کرد.

وایلداسمیت نقاشی رنگ روغنی از قرن 18 را به یاد می آورد که مردی را نشان می دهد که با وحشت شاهد قطع عضو است وایلداسمیت گفت: «با نگاه کردن به چهره بیمار می توانم عمل جراحی بدون بیهوشی انجام دهم، چقدر وحشتناک بوده است. »

تاریخچه بیهوشی ممکن است از آزمون و خطا باشد، اما هر کسی که کارش را در بیمارستان کشیده است، می تواند انجام دهد که این تجربیات حداقل ما را از واقعیت های کاووسوار آن نقاشی دور کرده باشد.