مدارگرد مریخ ناسا دریافت که آب در سیاره سرخ بیش از آنچه تصور می شد طول می کشد

واشنگتن: باور عمومی بر این است که آب مریخ حدود 3 میلیارد سال پیش تبخیر شده است.

اما دو دانشمند که داده‌های مدارگرد شناسایی مریخ ناسا را ​​مطالعه می‌کنند، نشانه‌هایی از آب مایع در سیاره سرخ را بین 2 تا 2.5 میلیارد سال پیش پیدا کردند، به این معنی که آب برای مدت طولانی‌تر از آنچه قبلاً تخمین زده شده بود، در آنجا جریان داشته است.

این یافته‌ها که در مجله AGU Advances منتشر شد، بر رسوبات نمک کلریدی که در اثر تبخیر شدن آب ذوب یخی در مناظر جاری باقی می‌ماند، متمرکز بود.

در حالی که اشکال شبکه‌های دره خاصی نشان می‌دهد که ممکن است اخیراً آب در مریخ جریان داشته باشد، رسوبات نمک اولین شواهد معدنی از آب مایع را ارائه کردند.

بر اساس تحقیقات جدید با استفاده از داده‌های مدارگرد شناسایی مریخ ناسا، آب مایع برای زمان‌های طولانی‌تر و جدیدتر از تخمین‌های قبلی در سطح مریخ جریان داشته است – حدود یک میلیارد سال. جزئیات: https://t.co/exLwUG14Kw pic.twitter.com/CBVwNQMhWr

– NASA Mars (@NASAMars) 26 ژانویه 2022

این کشف سؤالات جدیدی را در مورد اینکه حیات میکروبی در مریخ در صورت تشکیل تا چه مدت می تواند زنده بماند، ایجاد می کند. حداقل روی زمین، جایی که آب وجود دارد، زندگی نیز وجود دارد.

الن لیک، محقق فوق دکتری در آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز، و پروفسور بتانی المان از موسسه فناوری کالیفرنیا (Caltech) از داده های یک ابزار MRO به نام طیف سنج تصویربرداری شناسایی فشرده برای مریخ (CRISM) برای نقشه برداری نیمکره جنوبی استفاده کردند. نمک های کلرید مریخ در ارتفاعات غنی از خاک رس – زمین توسط دهانه های برخوردی حفره شده است.

این دهانه‌ها یکی از کلیدهای تعیین سن نمک هستند: هر چه دهانه‌های کمتر در یک زمین وجود داشته باشد، جوان‌تر است. دانشمندان می توانند با شمارش تعداد دهانه ها در ناحیه ای از سطح، سن آن را تخمین بزنند.

MRO دارای دو دوربین است که برای این منظور عالی هستند. یک دوربین زمینه با لنز سیاه و سفید با زاویه دید عریض به دانشمندان کمک می کند تا محدوده کلرید را ترسیم کنند.

برای بزرگنمایی، دانشمندان به دوربین رنگی آزمایش علمی تصویربرداری با وضوح بالا (HiRISE) روی آوردند که به آنها امکان می داد جزئیاتی به کوچکی یک مریخ نورد را از فضا ببینند.

لیسک و اهلمن با استفاده از دو دوربین برای ایجاد نقشه‌های ارتفاعی دیجیتالی دریافتند که بیشتر نمک در فرورفتگی‌های دشت‌های آتشفشانی با شیب ملایم قرار دارد – زمانی محل استخرهای شناور بود.

دانشمندان همچنین کانال‌های خشک پرپیچ و خمی را در این نزدیکی پیدا کردند – نهرهای سابق که زمانی رواناب سطحی (از ذوب گاه‌گاهی یخ یا یخ‌های دائمی) را به این حوضچه‌ها می‌رساندند. شمارش دهانه ها و شواهدی از شوری در بالای زمین های آتشفشانی به آنها این امکان را می دهد که تاریخ رسوبات را تعیین کنند.

محقق اصلی Ehlmann در CRISM گفت: “شگفت آور است که بیش از یک دهه پس از ارائه تصاویر با وضوح بالا، داده های استریو و مادون قرمز، MRO اکتشافات جدیدی در مورد ماهیت و زمان این استخرهای نمک باستانی متصل به رودخانه انجام داده است.”

این مواد معدنی نمک برای اولین بار 14 سال پیش زمانی که مدارگرد مریخ اودیسه ناسا در سال 2001 به فضا پرتاب شد، کشف شد.

MRO که ابزاری با وضوح بالاتر از Odyssey دارد که در سال 2005 به فضا پرتاب شد، از آن زمان به بعد شوری مریخ را در کنار بسیاری از ویژگی های دیگر مورد مطالعه قرار داده است.

برنامه زنده تلویزیونی