تصمیم سیاسی مربوط به طرفی است که یک توافق حقوقی بین‌المللی با پشتوانه قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل (برجام) را با تصمیم سیاسی نادیده گرفته شده و با خروج از آن عامل شکل گیری مشکل فعلی است.
به گزارش نور نیوز روز گذشته اعلام شد که طرف های توافق توافق کرده اند که روز جمعه و پس از پایان گفتوگوهای جاری در دور هشتم مذاکرات، هیت ها برای رایزنی بیشتر به پایتخت ها برگردند و پس از وقفه چند روزه مجددا مذاکرات در وین آغاز شود.
ور هشهشی ذذاککان ییان اییان و 1 + 4 در یییی تاککی طفشفشهههی وفش اززگفگگگهه برای فغی حححیهای غیغی قانوهی و ظالماهه بوهه اسس.
نکته قابل توجه این است؛ چند روز گذشته و همه حاضر در جلسه، نماینده امروز اتحادیه اروپا و همچنین ایالات متحده آمریکا که در مذاکرات مستقیم حضوری با ادبیاتی نسبت به یکسان ندارد، ممکن است به توافقی اشاره کند که نشانهای از کاهش اختلافات و نزدیک به آنها باشد. دیدگاه‌ها به یکپارچگی است.
در این میان آمریکا و کشورهای اروپایی با استفاده از کلیدواژه «نزدیک شدن تصمیم گیری به مراحل نهایی» تلاش کرد به نوعی اذهان را به سمت ضربالاجل خودساخته ضلع غربی مشخص کرد که طبیعتا با ایران در خصوص «ضرورت استفاده از زمان لازم برای اطمینان» ازکیفیت مذاکره» مغایر است.
هر چه هیأت ایرانی چند کار همه تلاش خود را برای افزایش سرعت گفتوگوها معمول داشته باشد، اما برای ایران، کیفیت توافق مهمتر از دستیابی به توافق است و حاضر نیست به خاطر روز و هفته، اصول و خواسته های اساسی خود را نادیده بگیرد.
موضوع دیگری که همه چیز را مشخص می کند، بر ضرورت آن تاکید کرد، به مرحله مرحم ست رسید.
از ابتدای شکلگیری دور جدید، ایران بر لزوم تعیین تکلیف چند موضوع اصلی شامل رفع تحریمها، حفظ حقوق و موارد موجود در ایران، ارائه تضامین لازم از سوی آمریکا برای عدم تکرار وضعیت ایجاد شده در دولت و تعیین سازوکار راستیآزمایی تحریمها و مبنا قرار دادن حقوقی برجام برای هر یک از موارد ذکر شده است.
در صورتی که آمریکا و اروپائی با ارائه شده از سوی ایران که در آن سالها قبل از مذاکره آن را انجام دهند و به شکل گیری برجام انجام دهند، همراهی میکردند و دست از طرح زیاده خواهی بر میداشتند، رسیدگی خیلی سریع به نتیجه رسیده بود و پیچیدگی هایی که امروز بر اساس روند. گفتگوها حاکم شده، شکل نمی‌گرفت.
تصمیمات این پشتوانه که تصمیم به تصمیم گیری کاملاً پذیرفته شده است اما تصمیم سیاسی سیاسی به این صورت است که یک توافق حقوقی بین المللی با قطعنامه شورای امنیت (برجام) را با تصمیم نادیده گرفته شده و با خروج از آن عامل شکل گیری مشکلات موجود است. .
بسیار روشن است که اگر ایالات متحده آمریکا در جهت تصمیم گیری سیاسی تصمیم بگیرد برای خروج از برجام و بهره گیری از راه «فشار پزشکی» علیه ایران باقی بماند و با استفاده از اهرم های فرامذاکراتی حفظ ساختار تحریم ها، اعمال محدودیت بر فعالیت های صلحآمیز وجود دارد. مطالبه کند، توافقی در کار نخواهد بود.
رزه های آیآیه را یوان رزهزهای آزآزون ولت بایین برای اثات ششاهای یططح ششه هر مور بازگشزگش هه بججام داسسس.
تصمیم دولت باید برای پذیرش خطاهای دولت قبلی آمریکا همراه با ارائه عدم تکرار آن در کنار عمل سیاسی برجامی و با امکان راستیآزمایی، می تواند مسیری را طی کند که در مذاکرات وین باز شود که منجر به افزایش سرعت و کیفیت توافق شود. بودن آن دور از انتظار نیست.
